top of page
Search

Kittens worden volwassen katten

  • Lilian van Dijk, dierenarts en kattenadvocaat
  • Nov 14, 2016
  • 5 min read

Kittens worden volwassen katten

Kleine schattige kittens worden grote volwassen katten. Zo gaat dat over het algemeen. Maar ‘hoe’ ze groot worden, daar kun je zelf invloed op uitoefenen. Bij de opvoeding van een kitten komt namelijk nogal wat kijken. Een aantal jaar geleden ben ik hierin onbedoeld ervaringsdeskundige geworden, toen ik mijn katertje Pippin kreeg. Dat ik bij de opvoeding van mijn kitten fouten heb gemaakt, dat is nou eenmaal zo. Maar van je fouten kun je leren! En wat is er nou mooier dan ook anderen van mijn fouten te laten leren! Vandaag staat in mijn blog-bijdrage het antwoord op de vraag ‘wat zijn de belangrijkste valkuilen bij het opvoeden van een kitten’ centraal.


Een kitten is niet voor even Het in huis nemen van een kat mag nooit in een opwelling gebeuren. Hoe schattig zo'n kitten je ook aankijkt, je moet er goed over nadenken. Katten kunnen wel twintig jaar worden en de oudste nog levende kat ter wereld mocht onlangs zelfs meer dan dertig kaarsjes uitblazen! Denk vóór je een kat neemt goed na over hoe je leven er de komende twintig jaar waarschijnlijk uit zal zien. Past een kat hier al die tijd in en kun je het houden van een kat financieel ook (blijven) dragen? Hoe ouder een kat wordt, hoe groter de kans op gezondheidsproblemen namelijk wordt en een behandeling is niet altijd goedkoop of gemakkelijk. Neem dus nooit een kat in huis, omdat je een kitten zo schattig vindt, maar denk eerst goed na of je zit te wachten op een extra gezinslid voor de komende paar decennia. Hoe is de komst van een kitten bij mij gelopen? De dierenambulance bracht een klein rood katertje op de praktijk. Ongeveer negen weken oud, amper een kilo zwaar, onder de vlooien, één ontstoken oog dat niet te redden was, maar vol pit. Het oogje moest operatief verwijderd worden. En tja, waar moet zo’n klein hummeltje met nog maar één oog en geen eigenaar dan herstellen na de operatie? Officieel in het asiel. Dat konden we niet over ons hart verkrijgen. Hij zou bij mij blijven tot hij voldoende hersteld was om geadopteerd te worden. Het is nu ruim vier jaar later. Ik heb hem nog steeds hoor. Naar het asiel terug gaat hij niet meer. Maar goed nagedacht over het nemen van nog een kat (Ik had er al twee) heb ik dus eigenlijk niet. Het is me een beetje overkomen. Omdat Pippin dus zo schattig en best een beetje zielig was....

Andere katten zitten niet altijd op een kitten te wachten Dat wij mensen een kitten leuk en schattig vinden, hoeft niet te betekenen dat de volwassen katten de je al in huis hebt dat ook automatisch vinden. Katten zijn van nature overwegend solitair levende dieren en zo leven ze bij ons in huis ook meestal het liefst. Verder zijn katten erg territoriaal. Iedere verandering in hun territorium wordt als een bedreiging gezien. Ik hoor nogal eens dat mensen een kitten nemen voor hun bejaarde kat in de hoop dat de oude kat hier ook weer wat actiever van wordt. In veel gevallen pakt dit niet goed uit. Natuurlijk zijn er uitzonderingen. Ik heb ontzettend veel geluk gehad met mijn drie katten. Mijn oudere kater Toby is ontzettend sociaal en kon dus als speelkameraadje voor Pippin fungeren, terwijl mijn poes Penny met grote tegenzin aan hem kon wennen. Zoiets heeft echter per definitie tijd nodig. Als je toch een kitten in huis haalt, zorg dan dat je katten goed aan elkaars aanwezigheid kunnen wennen. Houd ze bijvoorbeeld eerst een tijdje in aparte delen van het huis. Het heeft bij mij maanden geduurd voordat er iets van vrede in huis heerste. Dat kwam vooral door Pippin. Ongein uithalen bij mensen heet niet voor niets ‘kattenkwaad’! Als arme Penny lag te slapen, had ze nogal eens ineens een kitten om haar nek hangen. Ze heeft geleerd er mee om te gaan en slaapt nu enkel op hoge plekken.


Kittens hebben veel aandacht nodig Een kitten moet je leren wat mag en wat niet mag. Wat veilig is en wat niet. Hoe het beestje zich moet gedragen. Dat leert een kitten niet door het de hele dag alleen te laten. Een kitten alleen thuis doet waar het zin in heeft, want niemand heeft de moeite genomen het kitten te leren dat er grenzen zijn. Toen ik mijn kleine Pippin kreeg woonde ik alleen en had ik een drukke baan. Veel tijd om hem afleiding te geven en te leren niet als een kleine Tarzan in de gordijnen te slingeren, op de eettafel te gaan zitten en ongeveer mijn hele huis opnieuw in te richten, had ik dus niet. Conclusie: met zijn ruim zes kilogram hangt hij vandaag de dag dikwijls nog steeds in de gordijnen. Als hij op de tafel zit, zucht ik even en doe ik maar net of ik het niet zie. En ach, dat behang vond ik toch lelijk. Nu heb ik er natuurlijk wel een beetje spijt van dat ik hem geen consequente opvoeding heb kunnen geven, want hoe langer het gedrag voortduurt, hoe moeilijker het is om af te leren. Dat brengt me op het volgende punt…


Wees consequent Consequent zijn is werkelijk héél belangrijk. Want als iets nooit mag, tja, dan hoef je er geen energie aan te verspillen om het nog eens te proberen. Maar als iets ooit een keer wel heeft gemogen... dat is een ander verhaal. Dan kan het natuurlijk wel lonen om het af en toe nog eens te proberen. Hoe heeft inconsequent zijn voor mij uitgepakt? Mijn wekker gaat iedere ochtend om vijf uur. En dan bedoel ik niet mijn gewone wekker. Nee. Deze wekker heeft een rood gestreept vachtje en een heel plagerig miauwtje. Om vijf uur is het wat Pippin betreft namelijk ontbijt-tijd. En daar heb ik in eerste instantie aan toegegeven, want ik dacht dat hij maar tijdelijk zou blijven. Pippins methode? Het begint met miauwen. Dan volgt het aan open deuren krabben, gevolgd door kastjes open maken en ze soms zelfs volledig leeghalen. En als ik zelfs dan nog mijn ogen stijf dichthoud en doe of ik slaap, dan schuift hij alles wat op het nachtkastje staat vakkundig op de grond. Hij weet namelijk dat dat altijd wel een reactie geeft. En zo heeft de kat juist mij heel consequent gedrag aangeleerd in plaats van andersom. Als ik nog van dit gedrag af wil, dan gaat me dat een flink aantal slapeloze nachten kosten. Negeren gaat er nu in eerste instantie namelijk voor zorgen dat het gedrag verergert, voordat het uitdooft. En als je één keer tijdens het hele negeer-proces weer toegeeft, dan ben je weer terug bij af. Het is het mij niet waard. Ik sta 's ochtends vroeg gewoon even op, schud wat brokken in de bakjes en ga weer naar bed om nog even verder te slapen. Ik heb het een beetje aan mezelf te danken.


Al klinkt het nu misschien niet zo, ik zou mijn katten voor geen geld ter wereld willen missen. Zelfs Pippin niet. Zoals hij is er maar één. Hij is van een klein, sneu kitten uitgegroeid tot een grote, prachtige kater. Hij blijkt erg slim te zijn en om hem mentaal bezig te houden ben ik hem al een tijdje verschillende kunstjes aan het leren (maar dat is misschien iets voor een blog-bijdrage in de toekomst). En zijn streken, die neem ik maar voor lief. Het heeft uiteindelijk allemaal (relatief) goed uitgepakt. Zou ik het bij een volgend kitten allemaal wat anders doen? Zeker! Maar van je fouten leer je en hopelijk hebben jullie wat geleerd van die van mij.

Ben je van plan een kitten in huis te nemen, denk dan eerst goed na over alles wat erbij komt kijken, wees consequent, besteed veel tijd aan het knuffeldiertje en je hebt er jaren plezier van!

Diverse foto's van (het kattenkwaad van) Pippin

 
 
 

Комментарии


In de schijnwerpers
Recente bijdragen
Archief
bottom of page