top of page
Search

De kattenadvocaat: even voorstellen

  • Lilian van Dijk, dierenarts en kattenadvocaat
  • Sep 15, 2016
  • 3 min read

Lilian van Dijk, dierenarts en kattenadvocaat, met haar kat Toby

Hallo allemaal! Mijn naam is Lilian van Dijk en ik ben met veel plezier werkzaam als dierenarts bij Elke Dierenarts in Friesland. Vanaf vandaag kunnen jullie iedere maand een diergeneeskundige blog-bijdrage van mij verwachten op Kat.nl / Kat.be, waarin ik jullie handige tips en informatie over katten zal geven. Daarnaast zal ik jullie natuurlijk ook wat proberen te vermaken met verhalen uit mijn dagelijks leven als dierenarts en katteneigenaar. Nu ben ik sinds kort niet meer alleen dierenarts, maar ook kattenadvocaat. ‘Een kattenadvocaat: wat is dat nou weer?’, hoor ik je denken. Je boft, daar wil ik het in deze eerste blog-bijdrage nou net over gaan hebben!

Een dierenarts in een dierenwinkel

Het zit namelijk zo: Ik ben nu alweer een jaar of vijf werkzaam als dierenarts en het grootste deel van die jaren heb ik doorgebracht bij Elke Dierenarts (onder andere te vinden in Leeuwarden, Drachten en Goutum, maar ook elders in het land). Deze keten van praktijken is vrij uniek in Nederland. De praktijken zijn namelijk vrijwel allemaal gevestigd in een dierenwinkel. De reden daarvoor: laagdrempeligheid! Je stapt op deze manier namelijk vrij snel op de balie af als klant. En je hebt alle zorg voor je dier op één locatie! Ideaal!

Een trotse kattenadvocaat in een katvriendelijke praktijk

Nu is onze praktijk in Leeuwarden een aantal maanden geleden nog een stapje verder gegaan en een officiële katvriendelijke praktijk (internationale naam: Cat Friendly Clinic) geworden. Compleet met officieel certificaat en goedkeuring vanuit Engeland!

Elke Dierenarts Leeuwarden is een Cat Friendly Clinic

Daar is wel even wat aan vooraf gegaan: een flinke verbouwing, aanschaf van nieuwe materialen en apparatuur en een omscholing van het personeel. En kijk, daar komt de kattenadvocaat om de hoek kijken. Je kunt de faciliteiten immers verbeteren, maar iemand moet er dan ook wel op toezien dat alles katvriendelijk verloopt, dat de kennis van de kattengeneeskunde op peil blijft en dat iedereen zich aan de regels houdt. En omdat katten zelf niet kunnen praten (géén Nederlands in ieder geval), hebben ze iemand nodig die hun belangen behartigt: de zogenaamde kattenadvocaat dus. En op onze praktijk ben ik dat geworden! En ik ben daar behoorlijk trots op. Alle dieren zijn leuk, maar wat mij betreft hebben de katten toch een streepje voor. Ik heb me de afgelopen jaren dan ook steeds meer en meer in de kattengeneeskunde (en in het kattengedrag) verdiept. Maar privé ook kattenverzamelaar En mijn liefde voor katten laat ik natuurlijk niet op het werk. Over de jaren heen heb ik er zelf namelijk ook drie verzameld. Het was de bedoeling er maar één te nemen. Het risico van het vak, laten we maar zeggen. Mijn eerste kat, Penny, is een poes die door de dierenambulance midden in de winter naar de praktijk werd gebracht. Aangezien ze haar onder een dik pak sneeuw hadden gevonden, was ze compleet onderkoeld, uitgedroogd en ze had ook nog een gebroken onderkaak. We hebben haar opgelapt en nu woont ze bij mij en heeft ze het iets te goed. Ze moet inmiddels geloven aan een dieet. Dat vindt ze zelf wat minder. Dan heb ik nog een oudere kater Toby. Je raadt het al: ook een achterblijvertje van de dierenambulance. Ontzettend lief, maar oliedom (over je eigen kat mag je dat zeggen). Type: als het voerbakje niet op de normale plek staat, snapt hij niet hoe hij moet eten en wordt het verhongeren. Hoe hij het ooit op straat heeft overleefd, mag Joost weten. En mijn laatste dierenambulance-kat is de jonge, rode, één-oog-kater Pippin. Die is dan weer een tikkeltje te slim. Type: deuren, lades en de diepvries openmaken (en dan heel trots zijn op zichzelf), overal in en op weten te komen en je iedere nacht stipt om vijf uur wakker maken want, tja, dat is volgens hem ontbijt-tijd. Menig katteneigenaar zal er wel wat in herkennen. Ik ben gek op ze, maar bij deze drie blijft het voorlopig wel even. Gewoon de dierenambulance proberen te vermijden denk ik. Lukt vast…


Geloof me maar: ik kan letterlijk uren over katten praten. Andere mensen hebben altijd foto’s van hun kinderen bij zich. Ik van mijn katten. Het komt ongeveer op hetzelfde neer. Je bent een kattenmens of je bent het niet. Ik hoop dat jullie een beeld hebben kunnen krijgen van wie ik ben en wat ik doe. Volgende maand mijn eerste diergeneeskundig inhoudelijke blog-bijdrage over een bekend, maar erg frustrerend probleem bij katten. Hopelijk tot dan!


Pippin, met één oogje
 
 
 

Comments


In de schijnwerpers
Recente bijdragen
Archief
bottom of page