Als je kat niet meer mee mag doen
- Jacqueline Zeijlemaker, Cattery Van het Gildenhuys
- Aug 31, 2016
- 3 min read

Vol verwachting liet ik Engelse Whisper, een somali, in juni dekken door een kater uit een ‘pluimenlijn’. Zo geweldig dat ik eens iets op ‘pluimen-gebied’ kon doen, want Whisper komt ook uit een pluimenlijn en hoe vaak kun je pluim met pluim kruisen, nietwaar? Ik was helemaal in de wolken toen ze zwanger bleek te zijn, alhoewel het wel lang duurde voor ik enige toename van de omvang kon zien bij haar. Dus dat het er niet veel zouden worden was al wel snel duidelijk, maar het maakte mij niet uit. Na een ‘mastitis’ (melkklierontsteking) bij het eerste nest en een keizersnede bij het tweede, had ze nu toch wel een prachtig gezond en goed gaand nestje verdiend, toch? Toch een zware bevalling De dierenarts had me verzekerd dat het een dwarsliggend kitten was dat eerdergenoemde keizersnede veroorzaakte en dat er medisch geen enkele reden was dat ze geen gewoon nestje kon krijgen. Ik blij natuurlijk! Het lot besliste echter anders. Toen de bevalling op gang kwam en er duidelijk persweeën kwamen, kwam er geen kitten… Na bijna drie kwartier zat ik bij de dierenarts voor weer een keizersnede. Er kwamen twee prachtige donkere ‘sorreltjes’ uit, die meteen goed krachtig lagen te krijsen. Een heerlijk geluid op dat moment. En nu dan? Toen kwam dé grote vraag: moest ik haar maar meteen laten steriliseren? Hoewel ik met alles in mijn achterhoofd naar de dierenarts was gevlogen, besefte ik op dat moment pas goed de impact die dat zou hebben. Geen pluimen meer op mijn somali’s! Die pluimen waren toch wel de reden dat ik haar uit Engeland had gehaald. Had ik dan toch die hele onderneming voor niets gedaan? Laten we heel eerlijk zijn, ik ben een hobbyfokker en winst zal ik wel nooit krijgen, maar heel veel en hoge rekeningen zit ook niemand op te wachten toch? En tot nu toe had deze Engelse me alleen maar een hoop geld gekost. De meeste hobbyfokkers nemen dat ook zeker mee in de ‘denktank’. Ik dus ook. Kijk de gezondheid van een ras en van een kat moet altijd prioriteit hebben in mijn boekje, maar iemand die zegt dat het niks uitmaakt wat het allemaal kost heeft of een ‘sugar daddy’ of een rijke man… Kan niet anders! En nee, die van mij heeft een goede baan maar is echt geen miljonair, dan moet hij er nog een bijbaantje bij nemen. Nou ja, dit alles terzijde. Toen de dierenarts zei dat volgende nestjes ook keizersneden zouden worden, was ik snel klaar. Steriliseren die kat! Dit wilde ik haar niet nog een keer door laten maken, want die arme kat had al zoveel ellende gehad… Het was nu gewoon genoeg. Weer thuis Eenmaal thuis heeft ze haar zoon en dochter keurig melk gegeven. Dat is ook altijd maar de vraag als ze geholpen zijn: komt de melkproductie dan nog wel op gang? Ze heeft daar een injectie voor gehad en gelukkig was er absoluut geen probleem met voeden, dat zat dan weer mee. Helaas stierf het poesje de volgende dag. Waarschijnlijk vruchtwater in de longetjes gehad. Ze heeft nog van alles gehad aan antibiotica en ik was er snel bij nadat ik rasperige geluidjes begon te horen, maar er was al niets meer aan te doen. Ik heb de halve nacht met haar op de bank gelegen om haar maar warm te houden en er toch voeding in te krijgen, maar nee. Ze stierf in mijn handen, zo sneu! Buiten spel gezet De dag daarna was ik toch redelijk gefrustreerd. Mijn kat mag niet meer meedoen met het ‘babyproces’ en ze heeft er maar één gekregen die dus mijn hele pluimenlijn moet gaan vertegenwoordigen. Ik voelde mezelf - als gemotiveerd fokker - erg zielig natuurlijk. Doe je daar zo je best voor, maar goed, de keuze was bewust gemaakt om te stoppen, dus ik moet nu ook niet zeuren. Het is veel beter voor mijn meisje, ze komt weer helemaal bij en binnenkort gaat haar enige zoon naar België. Daar mag hij, als het zo uitkomt, een dekking geven. Nu maar hopen dat er iemand interesse heeft in een ‘pluimenjongen’, om de lijn voort te zetten. Maar met het geluk dat ik gehad heb met deze lijnen, zet ik die hoop maar even op een laag pitje. Het zou mooi zijn! Meer niet.
Navarro Nu kijk ik naar Navarro - zo heet hij - als hij weer gekke bokkensprongen maakt en ’s nachts nog steeds stiekem bij mama ligt te drinken. Het is toch zo lekker, die mama-melk! En het is zo’n mooi manneke. Heb ik spijt van mijn beslissing? Nee, soms moet je het gewoon doen in het belang van je kat. Maar verrekte jammer blijft het wel!
Comments