Nooit te ervaren om te leren
- Jacqueline Zeijlemaker, Cattery Van het Gildenhuys
- Jul 23, 2016
- 3 min read

Zo ben je bijna dertig jaar fokker, en zó voel je je ineens weer een leerling! Een collega-fokker belde mij namelijk met de vraag of ik zin had in het volgen van een lezing van een nieuwe, lokale dierenarts in haar plaats. Nu krijg ik normaal al uitslag van termen als lezingen, seminars, recepties, netwerken, et cetera (deze zaken behoorden vroeger namelijk eigenlijk altijd tot mijn standaard-werkzaamheden, en - eerlijk gezegd - vond en vind ik dat geblaat altijd een verschrikkelijke tijdsverspilling), maar ik wou het wel een keer een kans geven. Eens kijken of er nog wat te leren viel.
Lekker mopperen Zo bevond ik mij op een goede avond in een dierenartsenpraktijk voor een lezing. De nieuwe dierenarts had mijn dochter kunnen zijn en leek zó vanaf de opleiding getrokken te zijn, dus ik was al sceptisch en mopperde alweer over een verloren avond en dat het laatste deel van mijn favoriete serie die avond kwam. Het ging over ontwormen en vaccinaties en daar weten wij fokkers natuurlijk al alles van, zo riep ik met een vertwijfeld handgebaar in de richting van het plafond. Het festijn begon al goed met het laden van de verkeerde presentatie, dus ze begon al wat warrig, maar relatief snel herpakte ze zich en ging ze van start.
(Ont)wormen en vaccineren Ze vertelde honderduit over de verschillende soorten wormen en hoe de besmetting plaatsvindt. Best interessant. Ik wist bijvoorbeeld niet dat honden eigenlijk altijd besmet zijn (al in de baarmoeder) en dat katten - doordat ze toch iets schoner zijn - een goede kans hebben om helemaal nooit wormen te krijgen. En dan die heerlijk plaatjes erbij… zo smakelijk! Alleen de hartworm, dat is weer een heel ander verhaal. Die komt hier bijna niet meer voor, want alleen in de ons omringende landen leeft een bepaald soort muskiet die je nodig hebt om hartworm te ontwikkelen en omdat die muskiet hier niet voorkomt is er ook geen hartworm meer. Klinkt logisch natuurlijk, maar wat als je voor een dekking naar een ander land gaat? Tja, dan ga je natuurlijk informeren of die collega-fokker zijn/haar katten een aantal keren per jaar ontwormd en of ze binnen of buiten gehouden worden. Lijkt mij ook logisch. Zeker ook gezien het feit dat deze worm dodelijk kan zijn als het een besmette kat niet behandeld wordt. Je herkend het door veelvuldig hoesten terwijl er niets uit het bekje komt of door structureel kortademig zijn. Maar voor de rest voelt de kat zich niet ziek. De rest van de wormen is eigenlijk goed te behandelen, maar voor alles geldt: voorkomen is beter dan genezen, als er - zeker voor kittens - zware medicijnen nodig zijn om wormen te bestrijden, is dat weer niet aan te bevelen voor de delicate darmflora van diverse rassen, ook logisch toch? Dus vandaar dat wij zijn opgevoed met het standaard ontwormen van onze dieren, en hierbij geldt ook: hou je strikt aan de dosering, er is geen antigif voor deze stoffen en dit kan resulteren in het overlijden van je dier. En dan het vaccineren, tja… wat moet je daar nou nog over leren als fokker, denk je? Nou, wist je bijvoorbeeld dat - door voortschrijdend inzicht - de rabiës-inenting tegenwoordig in de poten wordt gegeven, of in de staart. Zo leerde ik van deze dierenarts. Dat lijkt me overigens nog wel een uitdaging, want ik kan me niet indenken dat een dier ook gewoon even netjes zijn staart stilhoudt, terwijl jij er wat inspuit.
Voortschrijdend inzicht Zo bleek het ook voor een ervaren fokker nog steeds nuttig om eens wat tijd te investeren in voortschrijdend inzicht. Er verandert veel in relatief korte tijd. Er zijn tijden geweest dat er jaren niets werd toegevoegd aan de kennis, leek het wel, maar toch denk ik dat het huidige digitale tijdperk bijdraagt aan een snellere verwerking en implementatie van kennis en kunde. De enige instanties die er niet echt op lijken in te springen zijn de farmaceuten, maar zou dat - in het kader van een miljoenenindustrie - gaan om onwil of onkunde? Een heel diplomatiek antwoord zou zijn: ongetwijfeld met beide. We hebben het nu over de eeuwige strijd tussen de fabrikant en de gebruikers en daar kan je echt een boek over schrijven, maar daar heb ik helemaal geen tijd voor. Veel te druk met mijn heerlijke katten!
Kortom, ik was eigenlijk wat vooringenomen en er waren toch zeker de nodige leermomentjes. De dierenarts bleek die avond haar vuurdoop op dit gebied te hebben gekregen en in dat kader zeg ik: goed gedaan, chapeau! En bedankt!
Commentaires