Ieuw, kleine erwt of vleermuisje

Prinses Ieuw, kleine erwt, vleermuisje; ze heeft al verschillende bijnamen, maar ze heet, zoals ik je eerder al heb geschreven, Indy. Dit kleine poezendametje is onlangs bij ons komen wonen als nummer vier van het stel. Dat ging niet geheel van een leien dakje. Niet vreemd, maar voor de betrokken poezels wel enigszins spannend. Overigens ook voor ’t personeel (ik dus), want zeg nou zelf, wie ziet de poezels nou niet ’t liefst meteen als een tevreden snorrende stapel in de vensterbank liggen? Het was even wennen aan (en voor) de nieuwkomer Kater Gaudi was blijkbaar zelf helemaal vergeten hoe hij ooit bij ons kwam als een kleine frummel: na wat geblaas werd hij relatief snel door poes Fei bemoederd en beschermd door die grote stoere Cai. Dat hij vocale talenten bezit, was ons al bekend, maar zo met dat nieuwe frumpie in huis, dat hij blijkbaar zag als een enórm monster, kwamen er geluiden uit hem voort die wij nooit voor mogelijk hadden gehouden. Hij kon ook grommen, blazen én kroelen (met ons) tegelijk. Ja, hij vond Indy doodeng! De zolder was voor hem dan ook even een veilige haven. Cai en Fei moesten ook even wennen aan dat kleine stuiterding. Fei liep met grote pupillen de woonkamer in en de woonkamer uit. Cai liet ook geblaas horen, om vervolgens in z’n eigen mand te gaan liggen. Die Cai is toch zo’n superlieve kater! Maar ze wist ze toch om haar pootjes te winden De dagen gingen voorbij, en met de dag ging ’t beter. Als eerste had Indy Cai om haar pootjes gewonden, en lag ze 'prinsesheerlijk' bij hem. Fei bleef steeds dichter bij haar zitten, en al gauw lag Indy ook bij haar. Gaudi kwam vaker naar beneden, kwam dan even snuffelen, om vervolgens te blazen en te grommen. Soms kwam ie heel dichtbij om Indy te observeren tijdens haar spel. Zij trok zich niks van hem aan. En als ze tijdens haar spel zijn kant op stuiterde, schrok Gaudi en deelde vervolgens een mep uit. Hij was duidelijk wel geïnteresseerd, maar de angst zat nog in de weg om mee te spelen. Mijn routine moest ik aanpassen Ik heb extra vrij genomen om haar en de andere poezels in de gaten te houden, en ik heb ook m’n routine aangepast. Dus snel boodschappen doen, en pas sporten als m’n jongens thuis waren. Zo had ik ’t gevoel ’t gewenningsproces goed in de gaten te kunnen houden. Maar er moet ook gewerkt worden. De slaapkamer leek me de meest veilige optie tijdens mijn afwezigheid. M’n jongste zoon gaf haar wat liefde en aandacht tijdens zijn schoolpauze, en een paar uur later was ik er zelf weer. Maar het moest er ooit van komen Toen alles gemoedelijker leek te gaan, heb ik de gok gewaagd: ik ging een paar uur weg en liet ’t gespuis bij elkaar. Wel met de deuren open zodat een eventuele uitweg mogelijk was. In mijn rijke fantasie zag ik bij thuiskomst een aan stukken gereten kitten, maar toen ik binnen stapte, kon ik niks anders zeggen dan ‘Aaaaawwwww, wat lieffff!’ Niks géén aan stukken gereten kitten, nee, de twee manden in de vensterbank waren bezet door Cai en Fei, en Gaudi en… Indy! En nu is het genieten geblazen Echt 100% koek en ei was ’t echter nog niet. Er werd af en toe wat geblazen, en Gaudi kon nog wat ruw doen, maar wat wás ik blij dat ’t binnen een week al zoveel beter ging. En nu we nog een aantal weken verder zijn, is ’t eigenlijk iedere dag weer genieten van ’t hele stel. Indy speelt vaak met Gaudi, maar kan ook lekkere achter Fei aanjagen, waardoor Fei ’t ook in haar bol krijgt en allerlei gekke sprongen maakt. Soms zit Indy knus bij Cai en denkt dan even te gaan klieren. Cai hoeft die polonaise blijkbaar niet aan z’n lijf en hoeft haar alleen maar even streng aan te kijken om haar te doen stoppen. ’t Was mijn grote wens dat Gaudi met de nieuwkomer een goeie klik zou hebben, dus je snapt hoe blij ik ben met deze ontwikkelingen! Wie zou ik zijn zonder mijn Oosterse katten?

#katnl #CarladenNieuwenhoop #vleermuisje #oostersekorthaar