Search

Beginnen, besturen en bevallen

Jacqueline Zeijlemaker, Cattery Van het Gildenhuys
Jan 10, 2016
3 min read

Allereerst voor de lezers alle goeds toegewenst voor 2016. Dat het maar weer een fantastisch jaar mag worden! Ik ga me deze eerste maand bezighouden met jaarvergaderingen, nieuwjaarsrecepties en de kerstspullen natuurlijk weer opruimen; hetzelfde ritueel met de katten als beschreven in mijn laatste blog-bijdrage, maar dan in de omgekeerde volgorde. ‘Helpen’ doen ze sowieso wel, maar ik moet nu nóg voorzichtiger zijn, want er lopen nu twee zwangere poesjes tussen. Als de katten in diepe slaap zijn, ga ik heel voorzichtig aan de slag met de ballen en de slingers. Het kersthuis verandert zo langzaam in een winterhuis. In de ren ligt het heerlijke warme rendierenvel waar de katten onder kunnen kruipen als ze buiten zijn. Bij gebrek aan een ondervacht is een jasje voor de Abessijnen ook voorradig. Uiteraard in blauw en roze voor de jongens en de meisjes. Tsja, je moet wat als je kinderen de deur al uit zijn toch? Nieuwjaarsborrels en vroeg-werkende hormonen Deze maand komen er diverse besturen van kattenverenigingen samen voor een nieuwjaarsborrel. En als je toch iedereen op de ‘plaats delict’ hebt, dan gaan we ook maar meteen vergaderen. En dan moet er ergens tussen de kerstopruiming en jaarcijfers ook een plekje worden gemaakt voor de aanstaande bevallingen! De dames zijn eind januari en begin februari uitgerekend dus de klok tikt. En de dames staan al fervent te graven in dekentjes en in dozen. Dat doen zwangere poezen nou eenmaal. De vintage koffer die dienst doen als kraambed zit nog dicht, want de kersthuisjes staan er nog op. Ik word beledigd aangekeken als ik zeg dat de huisjes echt snel weggaan en ze in de koffer mogen kruipen. De hormonen gaan wel erg vroeg werken, denk ik ondertussen. Zullen ze overdag of ’s nachts bevallen? Als het overdag is en ik beneden ben, dan willen ze tijdens de weeën graag dat je ze helpt puffen. De Abessijnen en Somali’s tenminste. Voor de Nebelung is het meer dan voldoende dat ik in de buurt ben en haar bemoedigend toespreek als ze een wee heeft. Er vooral niet aanzitten is het advies, terwijl een ‘somaby’ het liefst flink over de buik wordt gewreven tijdens een wee. En zo zie je maar dat ieder ras toch anders is! De somaby ligt dan op schoot of op de bank en de Nebelung in de koffer. Gebeurt het ’s nachts, dan kruipt een somaby op het bed om daar lekker dicht bij haar mens en lekker warm tussen de dekens ons te verassen met babypiepjes. Doodeng vind ik dat. Je zal er maar op gaan liggen! De Nebelung gaat dan in de kast liggen, waar de onderste plank beschikbaar is gemaakt voor huiselijke perikelen. En die komt me dan ‘s morgens trots miauwend op de hoogte brengen dat ze haar dikke buik kwijt is en vragen of ik even wil komen kijken . Maar als ik 's nachts wakker wordt gemaakt, zit ik er toch echt de hele nacht naast, kijkend of het goed gaat en helpend waar nodig. Als het nest groot is, heeft mama soms geen fut meer om te persen en dan is alle hulp welkom. Kleine wondertjes Dus zo kom ik de januari-maand wel door. Razend druk met alle papieren rompslomp en verheugd over het feit dat ik straks weer alle kleintjes kan bewonderen, als ze eenmaal geboren zijn. Het blijven toch kleine wondertjes! Zo, nu eerst die kerstrotzooi eruit. Oh nee, eerst de Pika Blu-vergadering en daarna de kerstrotzooi. Pfff, zo druk als je vrijwilliger bent! Dan de SAN-vergadering, en dan bevallen. En graag in die volgorde meisjes!