Mijn nieuwe liefdes

Carla den Nieuwenhoop
Dec 14, 2015
3 min read

Schrijven vind ik altijd bijzonder leuk om te doen. Of ’t nou korte stukjes zijn op Facebook, ervaringen in geuren en kleuren verteld over bijvoorbeeld de sportschool, korte blogs op de website van een cattery, het maakt niet uit, ik kan m’n ei erin kwijt en spelen met taal is voor mij echt fun. Dus een stukje schrijven voor een website zoals Kat.nl, waarom niet? Mijn naam is Carla den Nieuwenhoop, en samen met mijn man, twee zoons en drie Oosterse Kortharen woon ik in Veenendaal.

De keuze voor een nieuwe kat

Altijd al poezen in huis gehad. Niet-raskatten, maar ook Burmezen. Allemaal even lief. Nadat de laatste was gaan hemelen, besloten we even geen katten te nemen. We hadden toen nog de nodige andere huisdieren, dus 't was wel even goed zo. Maar dat duurde niet lang. Onze jongste zoon wilde toch wel graag weer een kat. Met een slag om de arm zijn we toen (eind 2012) gaan bedenken of we een raskat wilden of niet. Die beslissing was al snel genomen. Een raskat, want zo hadden we toch wat meer zekerheid omtrent ’t karakter. Maar wélk ras dan? Tsja, daarvoor is ’t internet wel héél erg handig. Al vrij snel hadden we de keus laten vallen op ’t ras van de Oosterse Korthaar. Jee, wat hebben wij een voorpret gehad. Al die lieve, maffe filmpjes, mooie foto’s, verhalen. Die slag om de arm was natuurlijk allang weg. We moesten nu alleen nog een goede cattery zien te vinden. Cattery Pamiliclo's

En ’t zat ons mee! Een kleine cattery, en dan ook nog vlak bij ons in de buurt. Dat was bijna te mooi om waar te zijn! We zouden desnoods naar Groningen gereden zijn als dit niks bleek, maar dat was niet nodig. De fokster gaf uitgebreid informatie, en samen met de informatie en foto’s op haar website kwam ze betrouwbaar op ons over. En er was snel een nestje op komst. Uit dat nestje hebben we onze eerste twee Oosterlingen gekozen: Fei, een havana poes en broer Cai, een lilac tabby ticked. Zoals ’t goed 'poezelpersoneel' betaamt, was alles ruim van te voren ingericht, zodat de twee meteen ruime keuze hadden waar ze zouden gaan bivakkeren: het megahoge krabmeubel, de verschillende manden, of toch gewoon zoals ’t een ware 'Oosterling' betaamt op schoot?

Vriendschap en samenwerking De relatie met de fokster was ondertussen een startende vriendschap. Mijn aanbod om haar website opnieuw te bouwen en bij te houden werd aangenomen, en ook daar gaat tegenwoordig de nodige tijd in zitten. Blogs schrijven met allerlei nieuwtjes, maar ook, de foto’s maken van de kittens. Vooral dat laatste is echt héél vervelend om te moeten doen… not! Inmiddels had ik ook een groep opgericht op Facebook, speciaal voor liefhebbers van Oosterse Kortharen/Siamezen. Gewoon gezellig foto’s en filmpjes delen, maar ook informatie uitwisselen over uiteenlopende onderwerpen. Erg leuk om te doen, en inmiddels zijn er bijna 600 leden. Naast creatieve en technische hulp, bood ik ook hulp waar nodig, zoals opvang voor een kitten dat niet over wilde gaan op vast voer en zo steeds meer afviel. Weg bij mama op jonge leeftijd wordt afgeraden, maar als ’t alternatief is dat zo’n kitten dan langzaam om zal komen van de honger, dan is de keuze snel gemaakt. Nummer drie! En vier? En zo was daar ineens Gaudi bij ons in huis. Cai en Fei namen de taak op zich om dat kleine mannetje manieren te leren, en ik was enorm blij om te zien dat we hem al heel snel aan ’t eten kregen. Ook ’t drinken van water moest hij nog leren, en ook dat lukte. Dat dit mannetje bij ons zou blijven, was niet de bedoeling, maar soms loopt ’t leven nou eenmaal anders. Dus onze derde 'Oosterling' was een feit. Drie is wel genoeg zou je misschien denken. Vast geen geheim, maar van Oosterlingen word je hebberig. De drie die we nu hebben, zijn zó verschillend. In kleur, maar ook in karakter. En er is zoveel keus! Zeker als je je bezig houdt met deze fraaie 'poezels', zie je hoeveel moois er is. Dus - je voelt ‘m al aankomen - nummer vier is in aantocht. Ze is al geboren, ik heb haar in m’n hart gesloten, en nu is ‘t nog even wachten tot ze oud genoeg is om hier ook prinses op de erwt te spelen. Ik ben de fokster dankbaar voor al deze mooie lieve katten. En die vriendschap? Die is inmiddels van startend naar hecht. Zó hecht, dat we dat zelfs op een bijzondere manier hebben vastgelegd. Hoe? Dat lees je de volgende keer...